Mr. Academia

   Yaklaşık 20 gündür çok sık aralıklarla acı çekiyorum. Kısa süren coşkunluk hâlinin verdiği gazla işlerimi devam ettirirken bir süre sonra kendimi derin bir keder içerisinde buluyorum. Ruhum bunalıyor, kitleniyorum. Dişimi sıkarak okumalarıma devam etmeye çalışıyorum.     Bu, dışsal bir sebebe bağlı değil. Hayatım, oldukça yolunda seyrediyor.     Ve şunu da biliyorum -bunu bilmem epeyi zamanımı aldı- bu süreçten her ne kadar yıpranmış olarak çıksam da sonunda çok iyi işler ortaya koymuş olacağım.     Bu, büyük şeyler ortaya koyacak olmamın sancısıdır. Önümde yarım kalmış bir seminer ödevi, okumam gereken bir kitap, araştırmam gereken bir konu ve hazırlanmam gereken bir çalıştay var.     Önümdeki yirmi günde hayatımın geri kalanını doğrudan etkileyen işler yapacağım.     Müzik ama özellikle fitness olmasa bu heyecanın üstesinden gelmem mümkün olmayabilirdi. O hâlde kendime zararlı alışkanlıklardan zararlı alışkanlıklar beğenebilirdim. Müzikle ruhumu, fitnessla bedenimi yor

   Bir koalisyonlar partisi olarak AKP'yi meydana getiren ve bir arada tutan şey, Post- Kemâlizm idi.     Erdoğan'ın Pragmatist ve Makyavelist siyaseti sonucunda bugün bütün Post- Kemâlistlerin AKP veya Cumhur İttifakı çatısı altında toplandığını, buna karşılık CHP'nin de Kemalist bir parti olduğunu söylemek doğru olmaz.     Kuruluş yıllarındaki AKP siyasasının aynı zamanda bir milliyetçilik karşıtlığı olduğunu da söylemekle birlikte bugün gelinen noktada AKP'nin kemik kitlesinin kendi arasında kimin daha milliyetçi veya kimin daha Atatürkçü olduğu üzerine yarıştığını belirtmek gerek. Ancak karşı tarafın da AKP'nin çözülmesinden kaynaklı olarak daha heterojen bir yapıya kaydığını söyleyebiliriz.     Bugünün siyaseti, 20 yıl önceki gibi keskin hatlardan oluşmuyor. Sınıfsal farklar her ne kadar siyasî görüş ve siyasî parti destekleme konusunda belirleyici olsa da ana etken olmaktan çıkmış durumda.     Post- Modern bir saçmalık olarak AKP, MHP, HÜDA, BBP, Y

   Gündemi yakından takip eden ve siyaseti bir olgu olarak kabul edebilen bir vatandaş olarak benim de 14 Mayıs seçimleri ile ilgili tahminlerim, ön görülerim ve düşüncelerim olacak.     Öncelikle şunu söylemekte fayda var: Herkesin ama herkesin politize olduğu bu ortamda bugün seçimle ilgili yapılan değerlendirmelerin neredeyse tamamı sağlıklı bir analiz olmaktan çok öte bir kitlenin sözcülüğünü yapma görevi görüyor.     Örneğin bugün hatırı sayılı derecede muhalif seçmen, 6'lı Masa'nın ontolojisine karşı çıkıyor. Buradaki en büyük rahatsızlığı AKP'nin sabık bakanları oluşturuyor. Muhalif seçmenler açısından değerlendirildiğinde yıllardır AKP istibdadı altında ezilmiş vatandaşlarda bu iki eski AKP'li bakanın rahatsızlık uyandırması son derece doğaldır. Ancak şu var ki nasıl muhalif seçmenin önemli bir bölümü en tabii haklarını geri kazanmak adına radikalize olmuşsa Ali Babacan ve Ahmet Davutoğlu da yine çok tabii olarak siyasî hayatlarını devam ettirebilmek adına 6'

   Bjelica'yı yaklaşık 3 yıl önce Dinamo Zagreb'in başındayken tanımıştım. Kendi futbol anlayışıma da yakın bulduğum Bjelica, bir gün Trabzonspor'u çalıştıracak deseler imkânı yok, inanmazdım.     Belki Bjelica kendine başarılı olabileceği ve çok daha rahat bir çalışma imkânı bulabileceği bir takım bulabilirdi ama Trabzonspor bırakın başarılı olabilecek bir teknik direktörü, takımın başında duracak birini bulabilecek miydi, emin değilim doğrusu.     Ne yaptığını bilen bir teknik direktörün sabra değil zamana ihtiyacı vardır.     Takımla yalnızca bir gün mesai yapma imkânı bulan Bjelica, henüz değerlendirilme şerefine ulaşamamıştır.      Yalnızca bu girizgâhı yapmamız bile ülkemizin bir futbol ülkesi olmadığının Trabzon'un da eski Trabzon olmadığının en büyük delilidir.     Artık zar zor ayakta kalabilen yaşlı futbolcuların yanında sanki onlarla birlikte jübile yapacak gencecik çocukları gördüğümüzde sorunun yalnızca maddî veya zihinsel değil fiziksel olduğun

   Her akşam haberleri Fox TV'de Selçuk Tepeli'den takip ediyorum. İstisnasız her iç geçirişinin ardından usanmadan patronun halkın kendisi olduğunu hatırlatan şu ifadeyi kullanıyor "Patron sizsiniz!"     Beni dün kulüpten aradılar. Telefondaki hanımefendi Trabzonspor kulübünden aradığını söyledikten sonra: "Hizmetleriniz için teşekkür etmek için aradık." dedi. Şaşırdım, "Ne hizmeti dedim?" Öyle ya, koskoca Trabzonspor kulübü beni hangi hizmetim için arayacaktı ki?    "Hizmetleriniz..." dedi telefondaki hanımefendi. "Bugüne kadar forma aldınız, maça geldiniz. Sahi maça gelmiş miydiniz?" dedi. Geçen sene iki maça gelmiştim." "Peki, bundan sonra gelmeyi düşünür müsünüz?" dedi.     İftira 1 saat kala gelen bu küstah telefon, zaten sıkkın olan canımı iyice sıktı. Demek ben forma alması ve maça gelmesi gereken bir müşteriyim. "Hayır, gelmeyeceğim." dedim. "Nedenini öğrenebilir miyim?" de

   2018 senesinin mart ayında nasıl hissediyorsak ve ne düşünüyorsak bugün de aynısını düşünüyoruz.     Hani bu takım, daha doğrusu şehir, bir kere şampiyon olduktan sonra işler çok daha kolay olacaktı?     Hani şu üzerimizdeki gerginliği bir atsak gerisi gelirdi?     Çok değil eylülde coşkunun hâkim olduğu uzun ve ince sokaklarda bugün boş vermişlik var.     Bir teknik direktörü takımın başına getirmek, ona olan güvenin göstergesidir. Abdullah Avcı'nın futbol anlayışı, hocalığı, dünya görüşü zaten ortadaydı. Sorun, Avcı'nın özelliklerinin farkında olan birisi tarafından kullanılmasıydı. Ertuğrul Doğan, bugünlerin geleceğini çok iyi biliyordu.    Avcı, işini yapmaya çalışan bir adam görüntüsü veriyor. Spor camiasında birçok kimse statükoya olan desteğini alenen belli etse de o, hep bunlardan uzak durmaya çalıştı, durdu da. O yüzden ona zeval yok. Ancak bu "gözlerimi kaparım, vazifemi yaparım" tavrı onun geçmişte de bugün de başına bela oldu. Böyle giderse

   Mehmet Kaplan, Köroğlu için "dejenere alp tipi" diyor.     Kaplan Hoca, Ülkücü bar fedaisi hikâyeleriyle büyüyen bir neslin Kurtlar Vadisi projesini ıskartaya çıkaran dejenere insan tipini görse ve bugün edebiyat yapıyorum diye kustuklarını okusa acaba nasıl yorumlardı, çok merak ediyorum.     Malumunuz ki son altı aydır Trabzonspor'da acayip işler oluyor. Hepsini buraya yazıp kafa ütülemeye ne hâcet!     Özetle koskoca bir şehrin aslında ne kadar küçük olduğunu ve şampiyon başkanını yiyecek kadar sermayeye susadığını görmüş olduk.     Menajerler de olmasa 11 çıkaramayacak olan Trabzonspor'u, asgarî ücretle hayatta kalmaya çalışan Trabzon şehri besleyemez oldu. Yöneticiler de büyümeyi, yüksek maaş vermekte olduğunu düşününce kulüp, çıkmaza girmiş oldu.     Ağaoğlu'nun yeniden yapılanma ve Trabzonspor'un kurumsallaşması adına yaptığı katkı takdire şâyandı. Ancak bununla birlikte Ağaoğlu yönetimin gittikçe merkezileştiğini de görmüş olduk. Ki Ağao

    Adana Demirspor'un başarısından bahsederken önce Montella'nın hakkını teslim etmek gerekir.     Konudan bihaber bakıldığında Montella'nın oyuncular üzerinde harika dokunuşları olduğu söylenebilir. Gerçekten 1.5 senede özellikle Balotelli'yi ustaca kullanabilmesiyle birçok oyuncuya yeniden hayat verdi Montella.     Ancak Montella için de Adana Demirspor'un belki de son şans olduğunu unutmamak gerekir. Çok erken yaşta yarışmacı kategoride boy göstermesine rağmen ne Roma ne Milan ne Fiorentina ne de Sevilla'dan istediğini alabildi Montella. Avrupa'da verilmeyen şans, yabancı hocalar söz konusu olduğunda Türkiye'de verilebiliyor. Samet Aybaba'ya hiç uymayan profilde oyuncuların transfer edilmesi ve nihayetinde Adana Demirspor'un takım disiplinini kaybetmesi, "ölmektense sıtmaya tutulmanın" tercih edilmesine neden oldu ve Adana Demirspor'un birazcık umut veren çıkışı Montella hocayı bugünlere getirdi.     Adana Demirspor,

   El-cevap: Hayatımıza hiç almayarak    ✍Erken uyu ve erken kalk:  Bütün görgüsüz çomarlar geceleri ayaktadır. Sabahları erken uyandığında işi gücü olmayan bir kimseyle karşılaşma ihtimalin neredeyse yoktur.      ✍Duygu Tüccarlarından Uzak Dur: Her görgüsüz çomar, aynı zamanda kırılgan bir modernlik düşmanıdır. Çağın zihniyetini iyi kavra. Duygusal olmaya çalışma. Sakın ola duyguların üzerinden statü elde etmeye çalışma. Duygularını tanı ve duygularının farkında ol. Duygusal olmayla duygulu olmayı karıştırma.      ✍ Âni hareketlerden, Fevrîlikten, Öfkeli Olmaktan Kaçının: Çok iyi meziyetlere sahip olsan bile eğer sürekli öfkeliysen günün sonunda bir çuval inciri berbat edersin. O an karar alamıyorsan alma.      ✍ Kendi Hayatının Sorumluluğunu Kendin Al: Karar almaktan da korkma. Aldığın kararların arkasında dur. Kendinden başka hiç kimseyle seçimlerinin kritiğini yapma. Başkalarının hayatı seni ilgilendirmediği gibi senin hayatın da kimseyi ilgilendirmez.   

   Trabzonspor ile onu var edenler arasında muhafazakâr baba ile zincirini kırmak isteyen çocuk ilişkisi var.     Hem Trabzonspor'un başarılı olmasını istiyorlar hem de bundan korkuyorlar.     Çünkü Trabzonspor'u sağlıklı büyütemediler. Bir efsane yarattıklarının farkında olacak kapasitede değildiler.     Trabzonspor, hep var olsun ancak bizim kontrol edebileceğimiz bir yapıda olsun. Ne yaparsak yapalım, hep "efsane" olarak anılalım.     Ne Trabzonlular anlamak istedi ne de Trabzonspor'u var edenler "gerçekten" anlaşılmak istedi. Onlar "efsane" olarak görülmek iste(n)di ve öyle de oldular.     Anlaşılamayan, halka inemeyen Trabzonspor'un devrimi, gelecek kuşaklara aktarılamadı. Zamanla devrimi yapanlar da zaman karşısında yenik düştü. Sahneden çekilmek zorunda kaldıklarındaysa onları anlayan, hatırlayan ve onlara gereken kıymeti veren bir tek kimse bulamadılar.     Yoksa Trabzonspor'un "efsane" yılları büyük yanlış